Monday, November 19, 2012

Φοιτητική έκθεση κόμικς 2012 - Μπουγάτσα με μελάνι

Γεια σας και χαρά σας!

Σας γράφουμε για να σας ενημερώσουμε πως την Πέμπτη, 22 του μηνού, στις οχτώ το βράδυ γίνονται τα εγκαινια της 11ης φοιτητικοτέτοιας έκθεσης κόμικς στον εκθεσιακό χώρο του Γαλλικού Ινστιτούτου (το "Ινστιτουτο" ειναι αστεία λέξη και από μόνο του, αλλά στη γενική δίνει ρέστα, οκ!).

 
Αμα θελετε πιο αναλυτική περίληψη της εκδήλωσης, η οποία περιλαμβάνει και άλλα πραγματάκια, καλύτερα να επισκεφτείτε αυτό το λινκ για το ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ και αυτο το λινκ για το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. Θα δειτε έτσι και την αφίσα.


Για πρωτη φορά φέτος, και με αφορμή τα 100 χρόνια της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, η εκθεση θα ειναι θεματική. Ναι, εχει για θεμα τη Θεσσαλονικη. Επίσης, για πρωτη φορά φέτος τα κορίτσια θα σπάσουν το σερί συμμετοχής τους στην έκθεση καθώς δε δωσανε έργο, κυρίες και κύριοι! Το γραφω εδω για να μεινει: Η Χριστίνα και η Σταυρούλα ΔΕ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ φετος!

Ενταξει, δεν τους κρατάμε κακία μιας και οι δυό τους ειναι στ' αλήθεια πολυ-πολύ απασχολημένες με άλλα πραγματα, που ίσως κάποια στιγμή μας πούνε! Αλλά νομίζω έχουμε δικαίωμα να στεναχωρεθούμε που δε θα διαβάσουμε καινουρια ιστορία τους...


Θα ειμαι, λοιπόν, μοναχούλα στην έκθεση, με καμια 30ριά ακόμα άτομα και με μια ιστοριούλα για τη Θεσσαλονίκη, την οποία έλεγα να ανεβάσω το σ/κ, αλλά -κομμάτια να γίνει- θα την ανεβάσω τώρα, πριν την έκθεση. Αλλώστε υπάρχουν ακόμα ένα σωρό καινούριες ιστορίες για να δειτε εκει, κατάλογοι να ψωνίσετε, φανζίν να ψωνίσετε επίσης, βιβλιοπωλεία πάλι για να ψωνίσετε και, ναι, θα εχει και μπουφε απ' όσο ξέρω... :)

Η ιστορία λοιπόν:



 
Η ιστορία γράφτηκε και σχεδιάστηκε μέσα σε 2 μέρες, για να προλάβω το ντεντλάιν (αλλά και γιατι ειχα δουλειές μετα!) Συνεπώς βγηκε αρκετα συνειρμικά και αυτόματα. Νομίζω οτι αυτό φαίνεται και στο γράψιμο και στο σχέδιο... Ειναι από αυτές τις περιπτώσεις που νευριάζεις γιατι σχεδιάζεις πιο αργά απ' ότι γραφεις, γράφεις πιο αργά απ' ότι σκεφτεσαι και σκέφτεσαι πιο αργά απ' ότι νιώθεις. Το αποτέλεσμα προς το παρόν μου αρέσει ακόμα. (Πλεονασμός!) Και το γεγονός οτι η ιστορία βγήκε αρκετά τσουκική, εκτός του ότι λέει πολλά για το τι διάβαζα "μικρή", το έχω διαπιστώσει ήδη και θα το πω εγώ πριν απο σας! :Ρ

Sunday, October 14, 2012

Japan 2

Γεια σας και πάλι! Ανεβάζω το τελευταίο ποστ με τις φωτογραφίες της Ιαπωνίας. Οι πρώτες είναι πάλι από το Τόκιο άλλα εκεί είναι που περάσαμε τις περισσότερες μέρες. Πήγαμε σε μια γειτονιά που λέγεται Asakusa. Μοιάζει με το Μοναστηρακι γιατί είναι γεμάτη απο τουριστικά μαγαζιά, μαζεμένα γύρω απο ενα ναό.



Πήραμε μια γρανίτα που τη φτιάχνανε με τον παλιο τρόπο. Όπως βλέπετε στη φωτογραφία, έχει ενα κύβο πάγου και τον γυρίζει το μηχανήμα στο χέρι και σπάει σε γρανίτα. Και μετά βάζουμε σιρόπι με γεύση.




Μετά απά μια εβδόμα στο Τοκίο πήγαμε στο Κιότο για τρεις μέρες. Δυστυχώς χάσαμε δυο απογεύματα λόγω βροχής, και μιλάμε για απίστευτη βροχή και να φανταστείτε το λέει κάποια που μεγάλωσε στο Βέλγιο^^. Όσο αφορα την πολή, είχε μια πόλυ ωράια παλία γειτονιά. Επίσης με πολλα τουριστικά μαγαζιά.



Αυτές οι δυο κοπελιές δεν είναι αληθινές γκέισες. Πολλοί τουρίστες στο Κιότο πάνε σε καταστήματα που σε ντύνουν σαν γκείσα για την ημέρα και κάνουν βόλτες στη παλιά πόλη και αντίθετα με τις αληθινές γκέισες, χαίρονται πάρα πολύ οτάν τους βγάζουν φωτογραφίες.






Μέτα απο το Κιότο πήγαμε σε μια μικρή πόλη που λέγεται Νάρα. 'Εχουνε πάρκα με ελεύθερα ελάφια, που κυκλοφορούν και στην πόλη. Παρ' όλο που ήταν μικρή πόλη, είχε τους ποιους ωραίους νάους και μαγαζιά , πολλα χειροποίητα πράγματα.


Εδώ είναι η θέα άπο το δωμάτιο μας. Είναι ο κήπος τους ξενοδοχείου και δυστυχώς δεν μπορόυσαμε να μπόυμε μεσά.



Δεν φαίνεται στη φωτογραφία αλλα ο νάος που βλέπετε είναι τεράστιος. Και μέσα είχανε το μέγαλυτερο μπρούντζινο άγαλμα του Βούδα της Ιαπωνίας.


Για να καταλάβετε το ύψος του, τα μικρά αγαλματα του Βούδα γύρω του είναι στο μέγεθος των συνηθισμένων αγαλμάτων που βρίσκονται σε κανονικούς ναούς.

 


Μάλλον αυτός ο ναός είχε σχέση με τον έρωτα γιατί οι ταμπλέτες ήταν σε σχήμα καρδούλας. Επίσης ήταν το πιο γεμάτος με ταμπλέτες ναός. Μάλλον όλος ο κόσμος χρειάζεται λιγή βοήθεια στη ρομαντική ζωή τους^^


Δεν μπορούσαμε να πάμε στο Fuji άλλα τουλάχιστο το είδαμε άπο μακριά στο τρένο.


Και μετά γυρίσαμα στο Τόκιο για ακόμα λιγές μέρες




Στο Odaiba που είναι ενα τεχνητό νησί στο λιμάνι του Τοκίο με μόνο εμπορικά κέντρα και λούνα παρκ. Είναι λιγό τρομακτικό σαν ιδέα, έχουν και μινιατούρα του  Αγάλματος της Ελευθερίας. Πήγαμε εκεί για να δούμε ενα καινούριο εμπορικό κέντρο που άνοιξε φέτος και έχει ένα Gundam σε φυσικό μέγεθος.


Kαι κουνιέται!!!Δείτε το βίντεο που τράβηξα. Το ανέβασε ο αδερφός μου.

Sunday, September 30, 2012

Japan

Αυτον τον Αύγουστο πήγαμε, εγώ και η Χριστίνα μαζί με τον αδελφό μας στην Ιαπωνία. Ταξίδι που δεν φανταζόμουνα να έκανα ποτέ. Απο αρκετά μικρή η Χριστίνα και εγώ ονειρεύομασταν να πάμε εκεί. Χωρίς αμφιβολία είναι μέχρι στιγμής το πιό ωραίο ταξίδι που έχουμε κάνει στη ζωή μας. Ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω από τις 1800 φωτογραφίες που βγάλαμε ποιες να σας δείξω. Κατέληξα σε πενήντα που θα μοιράσω σε δύο ποστ.

Η Ιαπωνία ήταν ακριβώς οπως την φανταζόμασταν. Το Τόκιο είναι μια τεράστια πόλη με ψηλά κτίρια, διαφημιστικές πινακίδες παντού και γεμάτο κόσμο, αλλά μιλάμε για πολύ κόσμο. Γενικά δεν έχω δει τόσο κόσμο μαζεμένο. Το βράδυ είναι τελείως άλλη ατμόσφαιρα, γεμίζει με νεόν η πόλη και φωτίζεται απο παντού.Όμως τα κτίρια δεν είναι όλα τόσο μεγάλα οπώς φανταζόμουνα, είναι μεγάλα αλλά οι ουρανοξύστες είναι σχεδόν όλοι μαζεμένοι στην περιοχή Roppongi.





Κόντα απο το Tokyo Dome, το γήπεδο μπείζμπολ, είχανε ενα λούνα παρκ, του οποίου η σιδηροδρομική γραμμή περνούσε μέσα από ενα κτίριο.


Την εποχή που ήμασταν στο Τόκιο γινότανε το φεστιβάλ comiket. Ένα απο τα μεγαλύτερα φεστιβάλ comics του κόσμου. Βρήκαμε ενδιαφέροντα πράγματα αλλά όχι ακριβώς αυτα που θέλαμε. Παρόλο που ήταν φεστιβάλ φανζίν, οι δουλειές που κάνανε ήταν πιο πολύ στο εμπορικό στυλ και όχι τόσο ανεξάρτητες δουλειές. Πάντως ήταν πολυ καλά οργανωμένα, για να φανταστείτε οταν τέλειωσε το φεστιβάλ και φύγαμε όλη μαζί νομίζαμε ότι θα μας έπερνε καμία ώρα για να φτάσουμε στο σταθμό (που βρίσκοταν πολύ κοντά) και να καταφέρουμε να ανέβουμε στο τρένο. Όμως μας πήρε μόνο 20 λεπτά. 'Ολοι κάνανε ούρα, δεν σπρώχνανε και είχανε κανονίσει παραπάνω τρένα.




Το Τοκίο μου θύμισε λίγο τη Θεσσαλονίκη με την έννοια ότι ειναι γεμάτο μαγαζιά, εστιατόρια και μπαράκια. 'Ενα πολύ αστείο μέρος ήταν ο δρόμος Takeshita στην περιοχή Harajuku. Πολύχρωμα μαγαζια με ένα σωρό χαζομάρες.Τρέντυ ρουχά, Gothic, punk, ακόμα και Lollita όλα ήταν εκεί. Είναι απίστευτα ποζέρια οι ιάπωνες^^





Κάπως τυχαία βρήκαμε αυτο το μαγαζι (αν και μετα είδαμε ότι ήταν στον οδηγό μας) που έψηνες μόνος σου το φαγητό σου σε πολύ ζεστές πλατφόρμες. Το μαγαζι, που είχε επίσης γκαλερί στο ισόγειο, ήταν όλο σχεδιασμένο άπο διαφορετικούς καλλιτέχνες. Κρίμα που δεν βρήκαμε τέτοια  comics στο comiket.




Το άλλο ενδιαφέρον με το Τόκιο είναι η παραδοσιακή πλευρά του. 'Ύπαρχουν πολλοί νάοι στην πόλη. Αύτος που βλέπετε στις φωτογραφίες είναι ένας νάος για τους μαθητές και φοιτητές που έρχονται για να ευχηθούν για καλό βαθμό ή καλά αποτελέσματα. Γενικά πολλοί ναοί έχουν μια ειδικότητα, όπως θεραπευτική, ή για την αγάπη, ή για να πάι καλά η επιχείρισή σου (αυτός βρίσκεται στην Shinjuku έκει που ήταν το ξενοδοχείο μας και άπο ότι έλεγε ο οδηγός μας πάνε πολλοι απο τη γιακούζα εκεί^^)




Επίσις έχουνε ιδιωτικούς κήπους, με είσοδο αλλά τουλάχτιστο ανοιχτούς για το κοινό. Έχουν και πάρκα αλλά ήταν λιγό ξενέρωτα, μάλλον χάνανε το ενδιαφέρον τους λόγω της εποχής. Το καλοκαίρι τα κεράσια ειναι απλά δέντρα, είναι όμορφα μόνο όταν έχουν τα ροζ φύλλα τους. Αλλά οι ιδιωτικοί κήποι ήταν πολύ ωραίοι. Οι πιο πολλοί είχανε και λιμνούλα με γεφυράκια και νούφαρα.




Έδω είμαστε στο πάρκο Ueno και αυτο που βλέπετε είναι μια τεράστια λιμνή γεμάτη απο νούφαρα. Ήταν τόσο πολλά ούτε που φαινόταν το νερό. Στο βάθος φαίνεται ένας χαριτωμένος νάος, γενικά είχανε νάους παντού, όπως εμείς με τις εκκλησίες μας^^



Στο πάρκο Ueno είχανε κατί αγάλματα αλεπούδες, τα οποία αν θυμάμε καλά συμβολίζουν την προστασία στα σπίτια. Ανάλογα με το νάο υπήρχαν διαφορετικά προστατευτικά ζώα. Αυτό που δεν καταφέραμε να μάθουμε ήταν για ποιο λογό τους βάζανε σαλιάρα 0-ο


Να και δύο κακιές αλεπούδες στα κλουβιά τους. Απο το χρώμα της πέτρας φαίνονται καινούριες. Μάλλον είναι άκομα άγριες, όταν θα εξημερωθουν θα τις βγάλουν εξω^^